Η παράλληλη ενασχόληση μου με τη βυζαντινή εικονογραφία με βοήθησε, παίρνοντας στοιχεία από την παράδοση να δομήσω με έναν άλλον τρόπο συνθέσεις που προέρχονται από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη, θέλοντας να εστιάσω στο συναίσθημα εκείνης της στιγμής που εικονίζεται. Μια παγωμένη σκηνή αποκομμένη από το ιστορικό της πλαίσιο, ανοιχτή πλέον σε νέες ερμηνείες. Το φόντο (κάμπος) του κάθε έργου λειτουργεί ως προπλασμός όλων των στοιχείων της εικόνας. Οι φιγούρες αναδύονται από τον πλακάτο χώρο με τα φωτίσματα να χάνονται σ‘ αυτόν τον ενιαίο προπλασμό.  Αυτό δίνει στις φιγούρες και τα αντικείμενα του χώρου μια διαφάνεια, την οποία υπηρετεί η γραμμή η οποία ορίζει σαν σχέδιο τη δομή των στοιχείων στον χώρο. Οι πτυχές των ρούχων ακολουθώντας τον ρυθμό  και τα βασικά στοιχεία της βυζαντινής παράδοσης δημιουργούνται από τις απαραίτητες φόρμες ώστε να δηλώσουν με τον πιο απλό τρόπο τις πτυχώσεις και τα ρούχα.

Η Γεωμετρία λέει ο Σωκράτης στην Πολιτεία του Πλάτωνα, κάνει την ψυχή να αντικρίσει την ουσία των όντων.